· 

Gestrand

Wat een bevalling was het weer om alles in te pakken. Een kapotte reisweegschaal joeg ons de stuipen op het lijf. De koffers zouden minstens 40 kilo per stuk wegen! Het mochten er maar 4 zijn van 23 kilo voor in het ruim. Nog maar eens alles bij langs. Hebben we dit wel echt nodig? Kan het toch niet naar de kringloop? Of kan het misschien later in de bonus meegebracht worden door eventuele bezoekers? Moet het potje mee? En hoe vervoer je nou het beste een ECG apparaat per vliegtuig? Want hoewel we al genoeg levensvragen hadden om ons op te storten, regelde Lennard Hiltermann uit het bestuur van Tweega Medica dit apparaat om een hartfilmpje mee te maken voor ons ziekenhuis. Dat is er namelijk niet ondanks dat het een vrij groot districtsziekenhuis is. Een gaaf welkomstcadeau om mee te nemen!

 

Uiteindelijk blijken alle koffers ruim binnen het toegestane gewicht te vallen en hoeven we niet eens bij te betalen omdat het er 5 zijn geworden. Iets dat wel een feestje waard is en dat niemand van de aanwezige familie had verwacht van ons. Hoewel iedereen wel opkijkt van onze vreemde handbagage en de security ons een half uur bevraagd over wat er in dat ECG apparaat zit (sorry, niet geleerd op de doktersschool), mag hij uiteindelijk gewoon mee. 

 

De jongens doen het prima in het vliegtuig en op Munchen is er gelukkig een kleine kindertjes vriendelijk speelparadijs naast een relaxt cafeetje met uitzicht op de vliegtuigen en we vermaken ons wel tijdens het wachten dat wel 10 uur in beslag neemt. Het vliegtuig naar Johannesburg heeft vertraging. Tegen de tijd dat de lichten doven in het vliegtuig is met name Rufaro behoorlijk van zijn padje af, maar dat had wellicht ook te maken met het virus waarvan Levino de dag tevoren ook al flinke koorts had gekregen... Het leverde wel bonding op met lieve mama's in het vliegtuig die hun steun kwamen betuigen en hun medicijnen voorraad deelden. Op Hollandse paracetamol en een Zuid-Afrikaanse ontstekingsremmer heeft hij uiteindelijk nog even goed kunnen slapen. En wij genieten nog even van koortsende kinderen die in ieder geval geen malaria kunnen hebben.

 

De vertraging bleek maandagochtend wel te betekenen dat we de aansluiting in Johannesburg niet konden halen. Daar waren we niet de enige in. Levino was onder de indruk van een moeder met drie dochters uit Benin die haar woede nogal expressief in het Portugees ten gehore bracht en zelfs demonstratief over de desk van de servicebalie heen klom met de twee kleinste kinderen om daar niet meer weg te gaan. Haar oudste dochter was trouwens ook behoorlijk van slag van de vertoning, dus die hebben we maar wat van ons speelgoed gegeven voor de afleiding. De volgende vlucht naar Blantyre is pas komende woensdag. In de tussentijd genieten wij van een toch wel broodnodige vakantie in Johannesburg op kosten van South African Airways die alles keurig regelen voor ons. We hebben een riante hotelkamer en de kinderen zijn ook superblij met het buitenzwembad en het heerlijke weer.

 

Dinsdagmiddag was er nog tijd voor een uitstapje. Annet wilde haar ervaring in de Mamelodi townships van Pretoria (2012) graag delen met Suwendy en de kinderen. Onze nieuwe Portugese vriend Joao, een 27-jarige engineer die een jaar in de buurt van Blantyre woont en werkt, ging ook mee. We hadden hem al in het vliegtuig leren kennen. Wonderbaarlijk genoeg vindt hij het prima en soms zelfs vermakelijk om steeds op 'het gedoe' met twee kleine kinderen te wachten. 

 

Onze chauffeur Ali, geboren en getogen in de regio Limpopo in een groot boerengezin met 8 (stief)moeders en 46 kinderen, bleek een uitstekende gids. Hij reed ons door downtown Johannesburg, waar hij ons van alles vertelde over de verschillende wijken en de mensen die er woonden (van Kensington tot Hillbrow), maar ook over de ontstaansgeschiedenis van de stad (van Afrikaner boeren nederzetting tot enorme mijnstad na de vondst van goud door een Australiër) en over de invloed van apartheid en criminaliteit op de veranderlijke bevolkingssamenstelling en bedrijvigheid in de verschillende wijken over de tijd. 

 

Later reed hij door naar Soweto. Ali reed langs de verschillende wijken binnen de enorm uitgestrekte township (feitelijk een agglomeratie van meerdere townships) en vertelde over de klassenindeling die er geldt: upper - middle - lower class. Een indeling op basis van socio-economische status. Die was direct terug te zien in het uiterlijk van de huizen. Op verschillende plekken mochten we uit de auto. We hebben een stukje gewandeld door een lower class wijkje (lees: sloppenwijk) met een bewoner, we zagen het huis waar Mandela woonde na zijn vrijlating in 1990 en waar Winnie nog steeds woont, we liepen door Valakazi Street (de enige straat ter wereld die twee Nobel prijs winnaars voor de vrede produceerde, Madiba en Tutu), met daarin ook het huis waar Mandela leefde tot aan zijn arrestatie (inclusief zwartgeblakerde muren van petroleum bommen en kogelgaten resterend van aanvallen op het huis waar hij met zijn kinderen leefde in een middle class wijkje), de plaats waar de 13-jarige scholier Hector Pieterson stierf in de strijd voor vrijheid en democratie tijdens de beruchte Soweto uprising in juli 1976 en het naar hem vernoemde museum. Onderweg zagen we ook verschillende imposante stadia, gebouwd in 2010 ter ere van het wereldkampioenschap voetbal. Naar sommige van deze stadia die miljoenen hebben gekost maar heden vrijwel geen functie meer dienen, wordt nu verwezen met de term white elephant. Hoewel het vrij beangstigend voelt om te weten dat je enkel te zien krijgt wat de regering heeft verorderd dat toeristen zien mogen, was het toch weer indrukwekkend om iets van de townships van Zuid-Afrika mee te krijgen.

 

We zijn erg benieuwd naar het weerzien (voor Annet) en de eerste ontmoeting (voor Suwendy en de jongens) met Malawi en de Malawianen!

Reactie schrijven

Commentaren: 4
  • #1

    Marianne (zondag, 14 januari 2018 09:45)

    Heeey Annetje! Wat supergaaf een nieuw avontuur. Met je lieve gezin nog wel !(wat een dotjes) Leuk om jou weer te volgen! Succes op de reis naar Malawi!

  • #2

    Annet (zondag, 14 januari 2018 10:40)

    Hey Marianne! Leuk dat je het leest, en fijn om van je te horen :). Inderdaad het gedroomde avontuur!

  • #3

    Zarina Christina (zondag, 14 januari 2018 11:57)

    Hi Anette en Sandy. Leuk om jullie te zien en te lezen over jullie reis. Geniet ervan met die leuke babies. Met veel liefs en kusjes.

  • #4

    Bio (zondag, 14 januari 2018 19:02)

    Hey schatjes!

    ‘Elk voordeel heeft zijn nadeel’ toch? Mooi uitstapje en gelijk even bij tanken. Succes met deel 2 van jullie reis!

    Cheers,
    Bio x